De B.I staat hier voor de ingang van de fabriekshal in Amsterdam-Noord in 1922.

Romp, onderstel en motoropbouw zijn dan al klaar.

Het frame van de staartgroep is ook al bevestigd.

De twee vleugels bevinden zich nog in de fabriekshal. 

Deze amfibievliegboot werd door Anthony Fokker getest op marinevliegkamp De Mok op Texel.

Een groep medewerkers van Fokker bij de eerste B.I vliegboot.

Op deze fabriekshal is nog de tekst "Rolls Royce" te lezen.

De hal was gebouwd voor de ELTA tentoonstelling in Amsterdam-Noord.

In 1923 werd de B.I vervoerd naar Nederlands Indië.

De B.I afgemeerd in het IJ.

Het verschil in materiaal is goed zichtbaar: de romp was van aluminium en de vleugels en staart deels van triplex en canvasdoek.

De vliegboot bleef lekkageproblemen houden, ook bij het gebruik in Nederlands–Indië.

Een van de eerste testvluchten van de B.I in Amsterdam-Noord.

Vanwege de mogelijke order van de MLD was de staart alvast in rood-wit-blauw geschilderd.

De motor was een 450 pk Napier Lion met een vierbladige duwpropeller.

Na een van de proefvluchten weer op de grond.

Duidelijk zijn de vier zitplaatsen te zien.

Anthony Fokker bevindt zich in de derde plek vanaf links.

Ontwerper Walter Rethel moet zich ook op deze foto bevinden.

De foto geeft een goed zicht op de intrekbare wielen van deze amfibievliegboot.

De B.I, net op de wal getrokken na een proefvlucht in 1922.

Op de derde plek van links staat Anthony Fokker, hier nog met de vliegbril op.

Uiterst links: Walter Rethel, ontwerper van deze vliegboot.

De gebruikte helling is in Veere of in de vestiging Amsterdam-Noord.

Bij de fabriek in Amsterdam-Noord.

De foto biedt een goed zicht op de Napier Lion motor met 450 pk en een vierbladige duwpropeller.

Prestaties waren o.a.185 km/u op zeeniveau.

Het maximum startgewicht bedroeg 2600 kg.

De spanwijdte was 18,1 meter, en de lengte 11,8 meter.

De B.I was geschikt voor vier bemanningsleden.

Voor het opstijgen voor een nieuwe proefvlucht boven het IJ.

Alle vier zitplaatsen waren bezet.

Het lijkt erop dat de ontwerper, Walter Rethel, de vliegboot zelf ging vliegen.

Na deze testvlucht lag de B.I aan de lijn aan het IJ.

De vliegboot was nog steeds zonder enig kenteken.

Het is niet zeker of dit nu op het IJ is of voor het kleine vliegveld Schellingwoude van de M.L.D.

Detailopname van de inbouwpositie van de Napier Lion motor.

Het achteraanzicht geeft een goed zicht op de duwpropeller en de twee ronde radiatoren onder de Napier motor.

Start voor testvlucht boven het IJ.

De staart in rood-wit-blauw en MLD-roundel is deels zichtbaar onder een hulpdrijver.

Terug in het water van het IJ.

Getekende Fokker-handtekening met als tekst: "Amphibie 1922".

Weer terug op het water. 

De staart en romp zijn in MLD-kleuren.

Het merendeel van deze testvluchten vond in Amsterdam–Noord plaats.

Ook zijn er ook beproevingen op Vliegkamp De Mok (Texel) geweest, alsmede in Batavia.

Deze foto is kort voor de verscheping naar Tandjong Priok, de haven van Batavia gemaakt.

De B.I start vanaf de noordzijde van het IJ, niet ver van de fabriek.

Het loskomen uit het water was een probleem in de proeffase.

Een door Anthony Fokker ondertekende foto met tekst: “Amphibie 1922”.

Hier dus als amfibisch toestel.

De B.I op het land met uitgeklapte wielen.

Vermoedelijk is dit op de vliegbasis De Mok op Texel.

De B.I boven Amsterdam-Noord in de MLD-kleuren.

De B.I in MLD-kleuren op een laatste testvlucht in 1922, nog steeds zonder registratie.

Het toestel ging kort daarna, deels gedemonteerd, per schip naar Tandjong Priok, de haven van Batavia (Nederlands-Indië).

Daar werd hij opnieuw geassembleerd en vloog het toestel verder als FB-IA.

Tot 1927 bleef deze vliegboot in bedrijf, daarna werd hij uit dienst genomen.

Op dat moment koos de MLD namelijk voor de Dornier Wal.