F.50
De Fokker 50
Officieel: Fokker F.27-050
.Ontwikkelingen in de luchtvaart noopten aan het begin van de jaren tachtig tot een ingrijpender vernieuwing dan de stapsgewijze verbeteringen die de F.27 Friendship jaar na jaar modern hadden gehouden.
Dit leidde tot de Fokker 50. En al lijkt dit vliegtuig uiterlijk sterk op zijn illustere voorganger, toch is van de onderdelen van beide vliegtuigen slechts 10 procent identiek.
De motorkeuze viel op de Pratt & Whitney Canada PW100-serie gasturbinemotor, met een 6-bladige kunststof propeller.
Ondanks de ingrijpende vernieuwingen besloot Fokker het beproefde concept van de F.27 te handhaven zoals romp, vleugels enzovoorts.
Er werd op grote schaal gebruik gemaakt van composiet materialen bij de bouw van de Fokker 50.
De grote ovale ramen van de F.27 maakten plaats voor een aanzienlijk groter aantal kleine, vierkante ramen. Zo was er, in vergelijking met de Friendship, voor meer passagiers een beter zicht naar buiten.
In de Fokker 50 konden maximaal 56 passagiers vervoerd worden.
De vleugels kregen kleine winglets en het richtingsroer kreeg een hoornbalans, dit alles voor betere vliegeigenschappen.
De Fokker 50 onderging zijn luchtdoop op 28 december 1985.
De eerste productiemachine werd afgeleverd aan het Duitse DLT op 7 augustus 1987.
Er waren zowel passagiers als militaire uitvoeringen van de Fokker 50.
In Nederland heeft de KLM met 20 exemplaren gevlogen en de KLu met 2.
Tientallen operators binnen en buiten Europa gebruikten de Fokker 50 in hun vloot.
Er zijn tot het faillissement van Fokker in 1996, 214 Fokker 50’s gebouwd.
Net als bij de F.27 werden Fokker 50 componenten bij verschillende bedrijven, in verschillende landen gebouwd:
• De rompen werden gebouwd bij het Franse Dassault-Breguet in Biarritz,
• SABCA in België bouwden de buitenvleugels,
• de bewegende delen van de vleugel, zoals de kleppen en rolroeren, en ook de rugvin, kwamen van Messerschmitt-Bolkow-Blohm in West-Duitsland,
• Fuji Heavy Industries in Japan was verantwoordelijk voor het richtingsroer en de hoogteroeren,
• de Fokkerbedrijven in Dordrecht en Papendrecht bouwen het rompvoorstuk en de middenvleugel,
• de Fokker kunststoffenbedrijven in Hoogeveen en Ypenburg namen de composietdelen voor hun rekening en
• de vestiging Woensdrecht assembleerde alle kabelbomen met bijbehorende aansluitingen.
Toelichting op de officiële naam:
Op het officiële Typecertificaat en het bewijs van inschrijving wordt de Fokker 50 vermeld als Fokker F.27-050.
Omdat er veel grote componenten van de Fokker F.27 zijn gebruikt voor de Fokker 50 hoefde de Fokker 50 niet geheel opnieuw gecertificeerd te worden. Hieronder vielen onder andere de structuur van de romp, grote delen van de vleugels en het landingsgestel. Voor deze delen volstond een aangepast F.27 certificaat.
Vandaar dat de officiële vermelding luidt: Fokker F.27-050.
Dit leidde tot de Fokker 50. En al lijkt dit vliegtuig uiterlijk sterk op zijn illustere voorganger, toch is van de onderdelen van beide vliegtuigen slechts 10 procent identiek.
De motorkeuze viel op de Pratt & Whitney Canada PW100-serie gasturbinemotor, met een 6-bladige kunststof propeller.
Ondanks de ingrijpende vernieuwingen besloot Fokker het beproefde concept van de F.27 te handhaven zoals romp, vleugels enzovoorts.
Er werd op grote schaal gebruik gemaakt van composiet materialen bij de bouw van de Fokker 50.
De grote ovale ramen van de F.27 maakten plaats voor een aanzienlijk groter aantal kleine, vierkante ramen. Zo was er, in vergelijking met de Friendship, voor meer passagiers een beter zicht naar buiten.
In de Fokker 50 konden maximaal 56 passagiers vervoerd worden.
De vleugels kregen kleine winglets en het richtingsroer kreeg een hoornbalans, dit alles voor betere vliegeigenschappen.
De Fokker 50 onderging zijn luchtdoop op 28 december 1985.
De eerste productiemachine werd afgeleverd aan het Duitse DLT op 7 augustus 1987.
Er waren zowel passagiers als militaire uitvoeringen van de Fokker 50.
In Nederland heeft de KLM met 20 exemplaren gevlogen en de KLu met 2.
Tientallen operators binnen en buiten Europa gebruikten de Fokker 50 in hun vloot.
Er zijn tot het faillissement van Fokker in 1996, 214 Fokker 50’s gebouwd.
Net als bij de F.27 werden Fokker 50 componenten bij verschillende bedrijven, in verschillende landen gebouwd:
• De rompen werden gebouwd bij het Franse Dassault-Breguet in Biarritz,
• SABCA in België bouwden de buitenvleugels,
• de bewegende delen van de vleugel, zoals de kleppen en rolroeren, en ook de rugvin, kwamen van Messerschmitt-Bolkow-Blohm in West-Duitsland,
• Fuji Heavy Industries in Japan was verantwoordelijk voor het richtingsroer en de hoogteroeren,
• de Fokkerbedrijven in Dordrecht en Papendrecht bouwen het rompvoorstuk en de middenvleugel,
• de Fokker kunststoffenbedrijven in Hoogeveen en Ypenburg namen de composietdelen voor hun rekening en
• de vestiging Woensdrecht assembleerde alle kabelbomen met bijbehorende aansluitingen.
Toelichting op de officiële naam:
Op het officiële Typecertificaat en het bewijs van inschrijving wordt de Fokker 50 vermeld als Fokker F.27-050.
Omdat er veel grote componenten van de Fokker F.27 zijn gebruikt voor de Fokker 50 hoefde de Fokker 50 niet geheel opnieuw gecertificeerd te worden. Hieronder vielen onder andere de structuur van de romp, grote delen van de vleugels en het landingsgestel. Voor deze delen volstond een aangepast F.27 certificaat.
Vandaar dat de officiële vermelding luidt: Fokker F.27-050.
Klik op de foto om de foto te vergroten
Heeft u aanvullingen of opmerkingen over deze pagina?
Ga naar het contactformulier en stuur het ons op.
Alles is welkom! Foto's en teksten zullen we met bronvermelding plaatsen.