Fokker S.11 Instructor

S.11

De Fokker S.11

Het idee om een lesvliegtuig te ontwikkelen ontstond bij Fokker kort na de 2^e wereldoorlog .
De in Nederland voor de basis vliegopleiding gebruikte Tiger Moth tweedekkers stamden uit de jaren ‘30 en waren sterk verouderd.

Mede omdat Luchtmachten na de tweede wereldoorlog ook hun luchtvloot gingen vernieuwen, was er belangstelling voor een nieuw elementair trainingsvliegtuig, ook bij de LSK. (LSK is de afkorting van Lucht Strijd Krachten, de naam KLu bestond nog niet)

Na een aantal voorontwerpen ontstond uit ontwerp no. 223 bij Fokker uiteindelijk de S-11 Instructor, zoals het vliegtuig officieel ging heten. De “S” was bij Fokker de traditionele aanduiding voor lesvliegtuig typen.
Het zou een laagdekker worden met toch nog een wat vooroorlogse bouwwijze,
een romp van gelaste stalen buizen, daarna gedeeltelijk bekleed met triplex en geheel bespannen met linnen, met een geheel metalen vleugel, kielvlak en stabilo.
De in het kielvlak en stabilo gemonteerde richting en hoogteroeren, waren ook bespannen met linnen.
Er werd een geknikt niet intrekbaar landingsgestel gemonteerd onder de vleugels en de plaatsen in de cockpit zouden naast elkaar zijn en niet achter elkaar, zoals te doen gebruikelijk in een lesvliegtuig tot dan toe.

Op deze pagina staan een beperkt aantal foto's. Dit omdat we een fantastisch 'boek' op onze site mochten publiceren.

Klik hier voor het S.11 boek, geschreven door Henk Amstelveen.

Klik op de foto om de foto te vergroten

0

FOKKER S.11 1947
Na de oorlog begon Fokker's constructiebureau aan een aantal projecten voor lesvliegtuigen te werken, nadat als eerste ontwerp de F.25 Promotor was ontwikkeld.
De S.11 „Instructor" was een trainer voor de beginopleiding; de zitplaatsen waren naast elkaar opgesteld, een wijze die Fokker reeds in het begin van de twintiger jaren had trachten in te voeren (S.I,S.II).
De romp was van orthodoxe constructie: staalbuis en doek bespannen. De vleugel was geheel uit lichtmetaal.
Als motor werd de luchtgekoelde 190 pk Lycoming 0-435-A „flat-six" gekozen.
Avio-Diepen op Ypenburg, die nu deel uitmaakt van het Fokker-VFW-concern, plaatste een order van honderd toestellen van dit type.
De Luchtstrijdkrachten (later KLu) namen 40 S.11's in gebruik. Aan de Israëlische Defence Force werden 41 S.11s geleverd voor training en woestijnpatrouille. De Italiaanse Aeronautica Macchi-fabriek in Varese nam de licentie op dit type en vervaardigde een 150 toestellen, onder de typebenaming Macchi 416.
Fokker, die in Brazilie de Fokker Indtistria Aeronautica had gevormd, produceerde een honderdtal S.11 vliegtuigen voor de Forgo. Aerea Brasileira.
Button
01

Cn 6187, Reg. PH-NBE.
Het prototype van de S.11 is hier aan het proefdraaien voor aanvang van de eerste vlucht.
Later zou de cockpitkap aan de achterzijde verlengd worden.
Button
02

Cn 6187, Reg. PH-NBE
De S.11 in zijn uiteindelijke vorm met het verlengde cockpitkap.
In de cockpit Fokker testvlieger Gerben Sonderman.
Button
03

Cn 6275, Reg. PH-NFA
Deze S.11 heeft een demonstratietour gemaakt door de USA.
Button
04

Cn 6204, Reg. E-13
De S.11 heeft 22 jaar bij de KLu gevlogen, hier de E-13 in één van de laatste beschilderingen.
Button
05

Cn 6190 Reg. PH-NED
Deze S.11 is in het bezit geweest van een aantal privé eigenaren tot 1969.
De PH-NED heeft nooit bij de KLu gevlogen.
Button
06

Een S.11 die in dienst is geweest bij de Italiaanse luchtmacht.
Deze S.11 is in licentie gebouwd bij het Italiaanse Macchi/IMAM met de type aanduiding M-416.
Button
07

Reg. 3105
Dit is een S.11.2, een aanpaste versie gebouwd voor de Israëlische luchtmacht.
Button
08

Cn 001 Reg. 0705
De eerste in Brazilië gebouwde S.11 bij de Fokker Aeronautica fabriek in Rio.
Bij de Braziliaanse luchtmacht kreeg de S.11 de type aanduiding T-21.
Button
09

Cn 6198 Reg. E-42
De S.11 hier voor het Aviodome op Schiphol heeft een nep registratie.
Er heeft nooit een E-42 bij de KLu gevlogen.
Deze S.11 is altijd in het bezit geweest van privé eigenaren.
Button
10

Ruim 70 jaar na de eerste vlucht van de Fokker S.11 vliegen er nog een aantal.
Hier het Fokker four team, die al jaren als aerobatic formatie, demonstraties geven met luchtwaardige S.11's.
Button
11

CN 6206.
Dit is de G-BIYU, die tot 12 september 1973 bij de Koninklijke Luchtmacht heeft gevlogen als E-15.
De G-BIYU staat op Lelystad bij Zeusch Aviation en wordt nu (2023) geïnspecteerd om "omgekat" te worden naar E-15.
Foto: Klaas Kruijsdijk
Button
12

Idem,
Zicht op het binnenwerk.
Foto: Klaas Kruijsdijk.
Button
13

Verderop werd nog een S.11 gerestaureerd die het kenteken E-25 gaat voeren.
Foto: Klaas Kruijsdijk.
Button
14

Idem.
Een blik in de cockpit van de E-25.
Foto: Klaas Kruijsdijk.
Button
15

Idem,
De neus-sectie.
Foto: Klaas Kruijsdijk.
Button
16

Idem,
De geheel kaalgeschuurde vleugel.
Foto: Klaas Kruijsdijk.
Button