De Fokker Atlantic XA-7 (AF-17)

In december 1929 bestelde het USAAC één (test)exemplaar van de XA-7, als Fokker AF-17.

De XA-7 was het eerste geheel metalen vliegtuig dat door Atlantic ontworpen en gebouwd werd.

Het experimentele volledig metalen vliegtuig had intern verstevigde vleugels en de gestroomlijnde romp bood plaats aan twee bemanningsleden in open tandemcockpits.

De bewapening bestond uit vier voorwaarts vurende machinegeweren van 7,62 mm, één flexibel machinegeweer van 7,62 voor de boordschutter/waarnemer in de achterste geschutskoepel, terwijl er ook vier bommen van 55 kg op vleugelrekken konden worden vervoerd.

De motor was een Curtiss G1V-1570C Conqueror vloeistofgekoelde V-12 motor van 600 pk.
 
Fokker beschouwde de XA-7 als één van de grootste probleemgevallen die hij in de fabriek in Hasbrouck Heights had gekend.

In de Verenigde Staten was het de gewoonte van Fokker om eerst een nieuw vliegtuig te bouwen voordat het aan potentiële kopers werd aangeboden. Maar voor militaire kisten kwamen de specificaties bijna uitsluitend van de militairen zelf.

De militaire autoriteiten schatten op dat moment de kunde van de ontwerpers en bouwers van metalen vliegtuigen bij Fokker hoger in dan die in werkelijkheid was. Metalen vliegtuigen waren bij Fokker niet zo populair.

Kortom, veel problemen hielden verband met de volledig metalen constructie van de XA-7, die Fokker ondanks zijn eerdere experimenten nog steeds niet onder de knie had.
 
De XA-7 met registratie 30-226 vloog voor het eerst in januari 1931, zes maanden voor zijn grote rivaal, de Curtiss XA-8.

Het werd in april afgeleverd bij Wright Field en enkele maanden getest.

In de zomer van 1931 werd de XA-7 teruggestuurd naar de fabriek voor een grote verbouwing: de neus werd volledig herzien, het landingsgestel werd vervangen terwijl ook de cockpitramen werden veranderd.
 
In zijn herziene vorm werd de XA-7 teruggestuurd naar Wright Field, waar hij een competitieve vluchttest begon tegen de Curtiss XA-8.

Hoewel Fokker's XA-7 technisch geavanceerder was, had de Curtiss XA-8 over het algemeen betere vliegprestaties.

Daarom koos het USAAC voor de Curtiss, waarvan er in september 1931 dertien exemplaren werden besteld.

De ontwikkeling van de XA-7 werd stopgezet en vervolgens werd het enige exemplaar gesloopt.

Het is opmerkelijk in het doolhof van verschillende type aanduidingen, dat zowel het USAAC, als Atlantic na de modificatie van de XA-7 deze type aanduiding niet hebben veranderd.

Bij vele andere typen werd bij de minste verandering direct een andere type aanduiding toegepast.

Klik op de foto om de foto te vergroten