De leveringen van de Fokker C.VII-W beginnen in 1928 en de toestellen worden grotendeels op Vliegkamp Schellingwoude afgebouwd.

Dit vliegkamp ligt dicht bij de Fokkerfabriek in Amsterdam Noord (aan de Papaverweg) en is ook deels in gebruik bij de MLD (Marine Luchtvaart Dienst).

Van het totale aantal van 30 watervliegtuigen gaan er eerst 13 naar Nederlands Indië.

Ze worden gestationeerd op basis Morokrembangan

Ze krijgen de registraties V-1 t/m V-12.

Hier op de foto het prototype met een afwijkende staart, nog zonder aanduiding.

De V-1 en V-2 zullen aanvankelijk met 2 andere staarten invliegen maar al snel krijgen ze de standaard uitvoering.

Het prototype van de C.VII-W met reeds lopende motor. Genomen op vliegkamp De Mok op Texel 

Nog steeds zonder aanduidingen en met proef-staart.

De gelaste romp en onderstel als start van de prototype-opbouw.

Het prototype met draaiende motor op zee.

De V-2 aan boord van Hr.Ms. Piet Hein van de Koninklijke Marine.

De Marine Luchtvaart Dienst in Nederlands Indië begint al zeer vroeg met boordvliegtuigen.

Door het gebruik van een kraan kunnen ze aan boord worden genomen en ook weer te water worden gelaten.

De Fokker C.VII-W met dezelfde V-2 met afgedekte motor.

De Piet Hein is een torpedobootjager.

Zeker in Indië wordt er volop gewerkt met de voorloper van het vliegdekschip.

Een formatie van vijf C.VII-W toestellen boven een kanonneerboot van de Kon.Marine.

Het is Hr.Ms. Soemba, een zusterschip van de Hr.Ms. Flores.

De aanwezigheid van zoveel mensen aan boord is te verklaren: In 1930 worden demonstraties aan genodigden gegeven.

En dat is een goede gelegenheid voor de MLD om goed uit te pakken.

Nog een formatie van drie C.VII-W toestellen vliegend over de Hr.Ms. Soemba.

Terug naar het prototype zonder enige aanduiding, de latere V-1 van MLD.

Werkzaamheden voor de inregeling van het synchronisatiesysteem.

Dit vindt plaats op vliegkamp De Mok op Texel . 

Het oorspronkelijke prototype in volle vlucht boven Nederlands Indië. 

De V-1 nu met het definitieve richtingsroer.

De V-1 van de MLD startend in ruw water met weer een richtingsroer-variant.

De V-1 op de sleephelling op een van de bekende sleepwagens.

Vol in aktie met een mooi zicht op de 225 pk Amstrong Siddeley Lynx motor.

De V-1 op het droge van de MLD vliegbasis Morokrembangan bij Soerabaja (Java).

Vliegend boven het uitgestrekte Indië.

Met op de achtergrond verscholen nog een C.VII-W.

De V-1 nog een keer met het proef-richtingsroer.

Vermoedelijk nog net in Nederland.

Nu in Nederlands Indië en op de rede vast aan een tweetal kabels.

Aannemelijk dat de V-1 hier op het MLD vliegkamp Morokrembangan ligt.

De V-1 met weer een andere staart. Zie ook foto 5. 

De halfverspannen anderhalf-dekker krijgt triplex vleugels met katoen bekleding.

De drijvers zijn aanvankelijk van hout, later van duraluminium.

De motor is een Armstrong-Siddeley Lynx van 225 pk.

Later volgt nog de Lorraine Dietrich Mizar van 280 pk.

De V-1 , het oorspronkelijke prototype, met de definitieve staart.

De spanwijdte is 12.9 m, de lengte 10.2 m en het vleugeloppervlak 37 m^2.

Max. snelheid 175 km/u, Landingssnelheid 86 km/u.

De meeste van deze C.VII-W toestellen zijn nog in Nederland op de foto gezet.

De V-1 in volle vlucht in Nederlands Indië nabij Vliegkamp Morokrembangan.

De aanschaf van de Fokker C.VII-W is bedoeld als vervanging van een deel van de Van Berkel WA toestellen.

De C.VII-W heeft 2 zitplaatsen. Het vliegbereik is 920 km. De hoogtegrens rond 3.300 m.

Het toestel wordt net als in Nederland ingezet als lesvliegtuig, maar in Nederlands Indië ook verkenner, vanwege de vele eilanden.

Tevens wordt dit type gebruikt als boord-verkenner op diverse schepen van de Koninklijke Marine.

De bewapening bestaat uit bommen, een vast machinegeweer en twee beweegbare mitrailleurs in de tweede zitplaats.

De V-1 met draaiende motor op weg naar het open water.

Voorin zit de vliegenier en achter de boordschutter/waarnemer.

Formatie van de V-12, de V-2 en de V-5.

Met de V-2 worden kort na levering proeven gedaan met de Onderzeeboot K.XV .

Het gaat om het aan boord nemen en het varen met vliegtuigen op de bovenkant van de onderzeeboot.

De Indische Fokker C.VII-W van MLD; de V-2.

Met afgezette motor wordt het toestel naar de wal geduwd.

Het aan boord hijsen met gebruik van een bevestigingspunt midden op de bovenvleugel.

De zo genoemde paaiman is getooid met de tropische strohoed van de MLD en met een lange stok.

Vermoedelijk is dit op de kannonneerboot Hr.Ms. Soemba van de Floresklasse.

Dezelfde V-2, nu bijna uit het water.

En dit alles speelt zich af op Marine Vliegkamp Morokrembangan bij Soerabaja , Nederlands Indië.

Inmiddels is de V-2 hier gedraaid (op een ander moment).

Zo komt de C.VII-W met zijn achterkant via de hellingkar op de wal.

Hier nog het begin van het draaien van de V-2.

Aan deze zijde is er geen verbindings-streep tussen V en 2, wat ook met reparatie te maken kan hebben.

Met afgezette motor wordt de V-2 opgehezen naar Hr.Ms. Soemba (?)

Het belang van een artillerieverkenner wordt langzamerhand steeds groter.

Dus te water laten, dan vooruit vliegen, dan verkennen en weer terug naar de varende basis.

Op zijn rustplaats, in dit geval van Kannonneerboot Hr.Ms. Soemba.

Een procedure die bij de Marine Luchtvaart Dienst steeds meer ingang vindt.

Te waterlating van de V-2 met lopende motor vanaf Torpedobootjager Hr.Ms. Piet Hein.

Nog een te water lating met al lopende motor van de V-2 vanaf de tortedobootjager Hr.Ms. Piet Hein.

Het al starten van de motor is zeer noodzakelijk. Op het water werd de kabel van de het vliegtuig los gemaakt en dan was het zaak om snel weg te taxieen vanwege de stroming van een varend schip.

De snelheid van het vliegtuig in het water moet ongeveer gelijk met het schip zijn. 

Hier de Fokker C.VII-W van MLD de V-2 in weer een nieuwe rol.

Als boordvliegtuig op de onderzeeboot Hr.Ms. K-XV .

Met name als artillerie-waarnemer.

Met in normale letters 15 op de toren achterop.

Het iets boven de waterlijn blijven geeft het watervliegtuig een stabiele start.

Via de kraan links wordt hij weer opgetakeld.

Dezelfde foto maar dan een compleet beeld.

De C.VII-W van MLD, de V-3, taxiet na afgezet te zijn op het water snel weg van Hr.Ms torpedojager Van Nes.

Optakelen  van dezelfde V-3.

Het vastmaken van de V-3.

De Fokker C.VII-W van MLD V-4 aan boord van vermoedelijk de torpedobootjager Hr. Ms. Van Nes.

Geparkeerd op zijn opstelplaats, met eronder goed zichtbaar een van de torpedo‘s.

Ook een duidelijk zicht op de tweede plaats, die van de boordschutter met het beweegbare machinegeweer.

De V-5 nog met lopende motor op weg naar een  schip van de Koninklijke Marine.

Het aan boord takelen van dezelfde V-5 met inmiddels afgezette motor.

Links een van de paaiman stokken.

De V-5 op vaste grond van het Marine vliegkamp Morokrembangan.

Sinds de stichting in 1925 voorzien van al heel wat nieuwe gebouwen.

Groot onderhoud is in ieder geval op deze accomodatie meer dan voortreffelijk te verrichten.

Goed zichtbaar achter de motor en voor de zitplaats van de vlieger is de enorme brandstoftank.

De V-6 net voor de start.

De V-8 met reeds lopende motor wordt via de kraan in het water getakeld.

Vermoedelijk vanaf de kruiser Hr.Ms.Sumatra, gezien de hoogte tot het water.

De V-9 hier in volle vlucht.

Met deze drijver-vliegtuigen werd in Nederlands Indië postvervoer verricht en ook ambulancediensten en pakketvervoer.

Op 6 juli 1935 liep de V-9 ter hoogte van Soerabaja forse schade op.

De Vlieger was Lnt. ter Zee L. Pet.

Het drijvervliegtuig wed daarna op MVK Morokrembangan goed hersteld.

Helaas verongelukte de V-9 op 15 mei 1941 definitief nabij bovengenoemd MLD Vliegkamp.

De piloot was Vlieger/Matroos D.Karrenbeld.

De V-10 in volle vlucht in Nederlands Indië.

Dezelfde V-10 met afgezette motor en al aan de lijn om aan te meren.

Op Vliegkamp Morokrembangang bij Soerabaja.

Testen van het vaste machinegeweer van de V-11 op Morokrembangang.

Dezelfde V-11 tijdens een oefening met de daarvoor gebruikte banier.

Met al draaiende motor wordt de V-12  losgekoppeld van de kraan.

Aan de bovenkant van de bovenvleugel zit nog 1 kabel vast.

Dezelfde V-12 is de laatste Fokker C.VII-W uit de Indische serie.

Hier vastgezet op de motortorpedo-jager Hr.Ms. Van Nes of Piet Hein.

Daarnaast is nog een vleugeldeel van een tweede C.VII-W zichtbaar.

Een kort overzicht omtrent het einde van de Indische C.VII-W watervliegtuigen :

De V-1 wordt in dec 1938 afgeschreven.

De V-2 t/m V-5 worden vernield in maart 1942 bij de Japanse inval.

De V-6 wordt in januari 1939 afgeschreven.

De V-7 en 8 worden in maart 1942 vernield.

De V-9 verongelukt op Morokrembangang op 15 mei 1941

De V-10 t/m V-12 worden afgeschreven in 1939

De V-12 tijdens het takelwerk aan boord van de kruiser Hr.Ms. Java of Hr.Ms. Sumatra.

Na de Indische V serie van de MLD volgt de in Nederland gestationeerde L serie vanaf 1929 tot 1932.

Ze worden in twee series afgeleverd en blijven voor een groot deel tot mei 1940 aktief.

De registraties lopen van L-1 t/m L-18.

De maatvoering en verdere gegevens blijven grotendeels gelijk.

Alleen de Armstrong Siddeley Lynx motoren van 225 pk worden in de laatste serie vervangen.

Daarvoor wordt de Lorraine Dietrich Mizar van 280 pk gebruikt.

Hier de L-2 van de Marine Luchtvaart Dienst op Vliegkamp De Mok op Texel.

Op 10 mei 1940 wordt het toestel door de Duitsers uitgeschakeld.

De Fokker C.VII-W van MLD, de L-2, aangemeerd op vliegkamp De Mok op Texel.

Links ervan de C.VIII W van MLD, de G-4

Dezelfde L-2 staat, met hulp van de sleepkar, op de wal.

Die L-2 is dus tijdens de Duitse inval nog op Texel actief geweest.

Hier te zien in de mobilisatiebeschildering met de oranje driehoek die vanaf 1939 gevoerd werd.

In Nederland zijn deze C.VII-W toestellen veelal als lesvliegtuig gebruikt.

Waar in Nederlands Indië ze ook als verkenner dienen, worden ze in Nederland ook als boordvliegtuig gebruikt.

Dezelfde L-2 met duidelijk de overschildering naar de oranje driehoek.

Zwaar gehavend na de overgave van het vliegkamp aan de Duitse troepen in mei 1940.

De Duitsers die met verve het sloopwerk uitvoerden.

Onder andere de vleugels zijn al verwijderd.

In wat over is van de verder gesloopte L-2, zit een Duitser, vol trots voor een foto naar het thuisfront. 

Formatie van de L-3 , L-4 en L-11 bij Hr.Ms Van Nes.

De Van Nes is een topedobootjager van de Koninklijke Marine.

Let op de zeer grote op de zijkant aangebrachte toen gebruikelijke code van de Marineschepen, hier VN.

Op diverse marineschepen dienen ze als tactische verkenners en voor artilleriewaarneming.

Een absoluut niet bedoelde landing van een Fokker C.VII-W.

Hier op de wal van vliegkamp De Mok op Texel.

De L-4 op ongeveer dezelfde plek op De Mok.

De L-4 hier aangemeerd met de reparatie na een staartbreuk.

De rood wit blauwe beschildering moet er nog op.

De L-6 van de MLD op de wal op de sleepkar.

Vermoedelijk op weg naar de grote Mok hangaar.

De L-6 op de wal voor een nieuwe hangaar op Vliegkamp De Mok op Texel.

Het drijvervliegtuig zal 1940 niet halen.

Dit in tegenstelling tot een flink aantal andere C.VII W drijvertoestellen.

Bij een forse crash bij Kampen komt de L-6 aan zijn einde.

De L-6 aan de steiger in de Mokbaai op Texel.

Na een stevig ongeluk wordt de L-6 uit het water getakeld.

Het gebeurt tijdens een bezoek aan Kampen (Overijssel) op 8 juli 1938.

Het wordt er niet beter op als de L-6 wat verder uit de IJssel gehaald wordt.

Het grote ongeluk vond plaats in de IJssel bij Kampen.

De L-6 in het vrije water klaar voor vertrek.

Een foto net voor het ongeluk in Kampen.

Aan de steigers van De Mok in formatie de L-6, L-12, L-13 en L-14.

Al met al halen de L-2, L-3, L-4, L-5, L-7, L-8, L-13, L-14, L-17 en L-18 de meidagen van 1940.

Ondanks de ouderdom van deze toestellen, zien de Duitsers ze als een gevaar.

Op en rond Vliegkamp De Mok komen ze allemaal aan hun einde.

Berging van de L-6 na de onfortuinlijke aktie in 1938 te Kampen.

Deze C.VII-W wordt kort daarna vermoedelijk afgeschreven.

Er wordt in die tijd nogal gelest met operaties, samen met diverse schepen van de Koninklijke Marine.

En dan wil er nogal eens wat mis gaan.

Hr.Ms. kruisers ‘Java’ en ‘Sumatra’ hebben elk twee C.VII-W toestellen aan boord.

Ook Hr.Ms. ‘Soemba’ en maar liefst 8 torpedojagers hebben ze aan boord.

En tenslotte 3 kanonneerboten uit de Flores klasse.

Veel marinevliegers hebben het vliegen geleerd in Nederlands Indië tussen 1928 en 1941op de C.VII-W.

Een jaar voor de Japanse inval half juni 1942 worden de meeste C.VII-W toestellen uit dienst genomen.

Aan de steiger van vliegkamp De Mok te Texel.

De L-7 van de MLD met draaiende motor.

Dit is één van de toestellen die in mei 1940 door de Duitse inval verloren gaat.

De L-7 tijdens een start vanaf vliegkamp De Mok.

Op de bovenvleugel is de haak voor het optakelen zeer goed zichtbaar.

Dezelfde L-7 met nog lopende motor terug naar de steiger.

Mooie overzichtsopname, vermoedelijk vanuit een vliegtuig gemaakt.

Van onderen naar boven: de C.VII-W de L-7 en L-8.

Dan de C.VIII W de G-5 vervolgens een Van Berkel WA de W-60.

En nog een C.VIII-W een G toestel.

Helemaal bovenaan: de steigers voor onder andere de verbinding met de haven van Den Helder.

Links het afgezette terrein met een voorraad brandstofdrums.

De L-8 van MLD in volle vlucht boven de Noordzee.

Ook de L-8 is in mei 1940 op De Mok uitgeschakeld.

De L-8 op vliegend bezoek aan de haven van Hoorn.

En dat alles met een flinke belangstelling.

Dezelfde L-8 nog in rustiger dagen in de zomer van 1937.

Links één van de laatste Van Berkel WA toestellen, de W-61.

Zo te zien een stevige kraak van de L-9 van de MLD.

Toch ziet de herstelafdeling van De Mok op Texel kans alles weer vliegkaar te krijgen. 

Immers de L-9 is tot mei 1940 aktief geweest.

Uiteindelijk hebben de Duitsers kans gezien er een echt eind aan te maken.

Dezelfde L-9, waarschijnlijk nog voor de crash op bezoek in Hoorn.

Want op de achtergrond is de L-8 er ook nog bij.

Het ziet er naar uit dat met hulp o.a.van schooljeugd de staart omhoog wordt gedrukt.

Vermoedelijk alvorens de motor gestart zal worden.

De L-10 in volle vaart op het ruime sop.

De L-10 tijdens een vlucht ergens boven Noord Holland.

Dit toestel is op 8 juli 1938 verongelukt op het reserve vliegkamp Schellingwoude, aan de noord-oost kant van Amsterdam.

Oorspronkelijk is dit vliegkamp door de MLD gebouwd en gebruikt.

Al snel verhuist de MLD naar De Kooij bij Den Helder en De Mok op Texel.

De Fokkerfabriek in Amsterdam-Noord huurde het vliegkamp vele malen voor de bouw van watervliegtuigen.

De L-10 bijna aangemeerd op De Mok.

Nu dan toch echt aangemeerd.

De L-10 en L-12 Aangemeerd.

In de verte komt nog een C.VII-W aan.

Met daarachter een baggeraar, die de Mokbaai op diepte houdt.

Terug in Hoorn, bezoek van de L-11 met veel publiek erbij.

De MLD doet veel aan propaganda voor het Marine Luchtwapen.

De L-12 afgemeerd op Vliegkamp De Mok te Texel.

De L-12, half in de grote hangaar van MLD vliegkamp De Mok.

Deze L-12 verongelukte uiteindelijk op Vliekkamp Schellingwoude bij Amsterdam op 25 april 1939.

Kort voor het omschilderen van de kentekens in verband met de mobilisatie  in 1939.

Aangekomen in Deventer aan de IJssel de L-13 van MLD.

Tijdens een van de rivierpatrouilles, in dit geval op de IJssel.

De L-13 tijdens een stop gemaakt in Deventer aan de IJssel-kant.

Vermoedelijk in het jaar 1935.

Weer een demonstratiebezoek om de belastingbetaler wat terug te laten zien. 

Immers het Ministerie van Oorlog wil ook het binnenland tonen wat de MLD waard is.

Vermoedelijk nog een opname van het bezoek aan Deventer.

Dezelfde L-13, zo te zien zojuist aangekomen te Hoorn.

De L-13 14 15 16 17 en 18 worden in een laatste serie van april t/m augustus 1932 uitgeleverd.

Dan wordt uitsluitend de Lorraine Dietrich Mizar van 280 pk gebruikt.

Ze worden allemaal in mei 1940 vernietigd of beschadigd.

Behalve de L-15, die in het Marsdiep tussen Den Helder en Texel op 12 mei 1938 verongelukt.

Nog een mooie opname van de C.VII-W L-13 met veel belangstelling te Hoorn.

Aankomst van de L-15 op De Mok.

Een belabberde aankomst van dezelfde  de C.VII-W van de MLD, de L-15.

Het drijveronderstel volledig vernield.

Naast het landingsgestel blijkt de  L-15 nog meer grote schade te hebben.

Alles als gevolg van een ongeluk in het Marsdiep, tussen Den Helder en het eiland Texel.

Dit alles vindt plaats op 12 mei 1938.

Door de instroom van veel nieuw materiaal wordt de L-15 niet meer hersteld en dus afgeschreven.

De Fokker C.VII-W L-14 en L-8 van de MLD.

Nu op bezoek in een andere IJsselstad, Kampen in dit geval.

In de meidagen van 1940 zijn deze kisten aan hun eind gekomen.

De L-17 in volle vlucht ergens rondom Texel.

Dit is een van de C.VII-W toestellen die pas in mei 1940 worden uitgeschakeld door de Duitsers.