The V.2 with the radiator of the Mercedes engine on top of the wing.
De enige V.3, in effen witte beschildering.
Prototype Dr-I
Er werden verschillende motoren toegepast; de 110 pk Oberursel, een 110 pk Le Rhône, een 145 pk Oberursel UR.3, een 160 pk Goebel en een Siemens Halske Hs III.
Wingspan: 7.20 m, Length: 5.80 m, Height: 2.75 m
Speed: 200 km / h, Flight time: 2.5 hours.
Prototype Dr-I on the Malieveld in The Hague.
Prototype Dr-I on the Malieveld in The Hague.
De officiële overdarcht van de Dr-I aan het Duitse leger.
The Dr-I above Schwerin.
The Dr-I's career was short but brisk.
Werner Voss flew it for the first time and shot down 22 English planes within 21 days. This prompted the purchase of the Dr-I. At least 320 copies were built.
A Dr-I with a curious marking: “74”.
Het ‘luchtcircus Richthofen’. Elke vlieger had zijn eigen markering.
De Dr-I zaaide dood e verderf onder de geallieerde jachtvliegers.
Many Dr-I's came to Jagd Geschwader Nr.I (Von Richthoven).
This squadron covered the line from Dunkirk, Ieperen, Rijssel, Kamerijk (Belgium) and on to Amiens in France.
Gontermann, hier in zijn Dr-I, was gespecialiseerd in het vernietigingen van kabelballonnen. Een zeer gevaarlijk werk, want deze werden goed beschermd door luchtdoelgeschut.
(De ballonnen werden voor observatie gebruikt om de artillerie te richten).
The wreck of Gntermann's Dr-I.
Von Gontermann was niet de eerste piloot die omkwam tijdens een testvlucht van de Dr-I.
Anthony Fokker was accused of having built the aircraft carelessly and was ordered to improve production.
Source: http://www.forumeersewereld Wars.nl
Eén van de Dr-I’s waar Von Richthofen in gevlogen heeft; de 141/17.
Again the 141/17 of Von Richthofen
Het wrak van een Dr-I van Von Richthoven. Deze keer kwam hij er goed van af, zonder letsel.
Lothar-Siegfried Freiherr von Richthofen and his brother Manfred for a Dr-I.
Manfred was known as the 'Red Baron'.
De Canadees vlieger Roy Brown (midden, onder het kruisje), is één van de velen die claimen Von Richthofen neergeschoten te hebben.
Men staat hier bij het wrak van de Dr-I.
Roy Brown (midden) met de machinegeweren uit de Dr-I van Von Richthoven.
Ernst Udet in his Dr-I whom he named "Lo" after his fiancée's first name,
De V.6 met Duitse kentekens op de bovenvleugel.
The V.8 pentagon was not a success and made only two short flights.
Daarna werd het toestel afgebroken.
De V.9 was één van de prototypes van wat later de D-VI zou worden.
The D-VI was built in modest numbers.
Ook deze jager deed mee aan de jachtvliegtuig competitie in januari 1918,
Maar was niet succesvol.
De V.11 was één van de prototypes van wat later de de D-VII zou worden.
The V.13 / 1 in the snow.
De V.17 was een middendekker, deed ook mee aan de jachtvliegtuigcompetitie van januari 1918, maar er volgde geen verdere ontwikkeling.
A D-VII in German colors.
Idem
De D-VII-F 7795/18 uitgerust met een BMW-motor.
A D-VII with the inscription "Nickchen IV".
De D-VII was een zeer wendbaar vliegtuig.
Hier maakt het een looping.
Op de romp staat een adelaar in een rond veld.
Ernst Udet achter zijn eerste Fokker D-VII.
"pride comes before the fall, this is the plane I had to jump out of a day later"
Een Duitse D-VII op een vliegveld aan het westelijk front.
Duitse D-VII 507/18
Een D-VII-F bekleed met de camouflagekleuren van 1918.
Not only in the air, the D-VII was the terror of the Allies, these English infantrymen are also looking for refuge when approaching a D-VII.
A report of the air battles on the Western Front.
In 1927, the German Huffer Werke adapted two D.Vlls - one was for the famous pilot Ernst Udet.
Dit toestel, de D-IHOD, vloog tot ver in de dertiger jaren.
Op destaart reeds het hakenkruis.
De D-VII werd ook als privévliegtuig gebruikt.
That did not always go well.
A D-VII built by the Ost-Deutsche Albatross Werke (OAW).
This aircraft was put into service after the armistice by the 1st Aero Squadron (the 1st Reconnaissance Squadron).
Here at the airport Trier in (occupied) Germany.
Het rompopschrift is "1st Aero".
Deze door de Amerikanen veroverde D-VII werd door de toenmalige NACA (National Advisory Committee for Aeronautics) gebruikt als laboratoriumvliegtuig.
Here at McCook Field and designated P-108.
The German crosses were maintained.
Een 2-persoons D-VII in de VS. Het opschrift is: Hall-Scott
The same 2-seater converted D-VII with a 240 hp Hall Scott engine.
Met dit toestel vloog Frank Clarke van 1 t/m 4 juli 1912 van Los Angelos naar Chicago en weer terug.
Two Swiss D-VIIs, the 609 and the 632.
Another Zwitesrse D-VII; the 621.
In 1920, 19 D-VIIs were purchased by Switzerland and entered service in 1922.
Ze kregen de nummers 608, 609 en 615 tot 632.
A D-VII of the Polish Air Force with pilots of the 15th squadron.
De foto is van voorjaar 1920.
In België werden een aantal D-VII’s onbeschadigd aangetroffen en in gebruik genomen.
Trophies of victory over Germany were exhibited in the Belgian “Royal Museum of the Armed Forces and Military History”. At the top is a D-VII.
The D-VII was also used as a private aircraft in Belgium.
Hier de O-BEBE en de O-BILL
The D-VIIs of the Dutch armed forces entered in several ways.
D-VII’s die een noodlanding in het neutrale Nederland moesten maken (of verdwaald waren) werden geïnterneerd en na de oorlog kwam een groot aantal D-VII’s binnen met de roemruchte smokkeltreinen van Fokker.
Hierboven de romp van een D-VII op die trein.
In Nederland had Anthony Fokker een tweezits D-VII als privévliegtuig; de PH-AJW.
Een D-VII met een Armstrong-Siddely ‘Puma’ motor, bestemd voor de Militaire Luchtvaart van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (ML-KNIL).
A D-VII for the ML-KNIL where the cover of the Armstrong-Siddely 'Puma' engine has been temporarily removed.
Of this type D-VII with a 230 hp Puma engine, 6 have flown at the LA-KNIL.
Op het roervlak is een witte kat geschilderd.
Een D-VII voor de ML-KNIL.
251
A D-VII cost 25,000 guilders in 1919.
Dat komt overeen met € 155.000,- in 2019.
De 251 van de LVA op Soesterberg
Een groep D-VII’s met oranje bollen. (O.a. de 254, de 256, de 250 en de 258).
Waarschijnlijk staan ze gereed om afgeleverd te worden.
Rechts op de achtergrond staat het F-II prototype.
A D-VII's of the LVA with the red-white-blue-orange roundel.
Rompopschrift: ‘F.271.BMW 180’.
Weer een neusstand van een LVA D-VII.
2 LVA D-VII's met rompopschrift: 'F.257.BMW.250' en ‘F.258.BMW.259’.
De 5 LVA D-VII's van het stuntescadrille (stuntteam) “De vijf vingers aan één hand”.
The leader is Captain Willem Versteegh.
De D-VII’s zijn de: 263, de 266, de 268, de 265 en de licht geverfde kist van Versteegh zonder kencijfers.
De eerste tankwagen van de LVA.
Het is een T-Ford waar twee vaten van 500 liter op gemonteerd zijn.
Rechts voor de D-VII ‘263’ staat adjudant Preusser.
Een D-VII in de spuitcabine.
Adriaan Viruly van de LVA moest twee jaar lang, om de andere dag met zijn D-VII naar 5.000 meter klimmen om gegevens voor de weerberichten te verzamelen.
The climb to 5,000 m (16,000 ft) took almost 45 minutes.
Inscription of the photo: “A. Viruly (with the weather hunter) 1929 ”.
In mei 1931 trad hij in dienst van de KLM en werd een beroemd vlieger.
De "263" was ook een 'weervliegtuig'.
Hier neemt de 263 de grondtemperatuur op.
A photo signed by Fokker with an LVA kite for his D-VII.
This D-VII-F does have an orange sphere, but is otherwise in German colors.
Dit is één van de D-VII’s van de Marine Luchtvaart Dienst (MLD) en is uitgerust met een 260 pk BMW-4 motor.
On the bet is the navy pilot Karel Doorman, the later rear admiral, known for the battle in the Java Sea.
Two MLD D-VIIs with BMW-4 engine.
Vooraan de D-20.
Een aantal D-VII’s van de MLD op ‘De Kooy’ bij De helder.
Among others the D-27.
The D-VII D-34 of the MLD at 'De Kooy'.
Note the white band across the hull (?).
Luitenant J.H. van Giessen voor zijn D-VII D-34 in Reykjavik.
De meetopstelling is goed zichtbaar onder de rechter ondervleugel.
Detal of the 'meteographer' under the wing.
De '260' en de '263' vlak voor het opstijgen.
Let op de tekst 'FOKKER" tusen de kencijfers en de LVA-rozet.
An air show (Schiphol?).
In 1922 beweerde de minister van oorlog dat de D-VII niet deugde ondanks dat er sinds 1916 al zeker 800 gebouwd waren.
However, this concerned the D-VII that were built for the Dutch East Indies and which had been modified against Fokker's advice.
Indeed, several accidents happened, including with the D-20, D-29 and D-31.
De rompen van D-VII’s voor de Fokker fabriek in Amsterdam Noord.
Transport of D-VIIs over water with deck boats.
De route met de dekschuit vanaf de fabriek in Amsterdam-Noord naar Schiphol. (Het huidige Schiphol-Oost).
The D-25 of the MLD at viegkamp 'De Kooy'.
The V.20 was built in 5 1/2 days for the January fighter races in Johannisthal (1918).
De V.21 met Duitse kentekens.
De V.22 met Duitse kentekens.
De V.23
De V.25 was een experimenteel toestel, samengesteld uit een V.4 romp, V.23 vleugels en D-VII roeren.
De enige V26/1 die gebouwd werd.
The stabilizing surfaces at the rudder were cantilevered.
Ernst Udet (63 wins) in his Fokker D-VIII 238/18
Leden van “Jasta-6” van het “Richthoven Geschwader” op de vleugel van een E-V / D-VIII.
Despite this strength test, the wing was too weak and 3 D-VIIIs crashed.
Anthony Fokker staat vooraan (zie pijltje).
Lieutenant Neckel (see X) achieved 30 victories in the D-VIII.
The Fokker EV 138/18 with German license plates.
The D-VIII was baptized the "flying razor" by the Allies.
Een Duitse D-VIII 697/18
A rare photo of an EV (D-VII) in the colors of the Polish army.
A D-VIII in German colors.
De V.27, voorloper van de V.30, de F-VI en de PW-5 (Amerikaanse aanduiding)
Hier de V.28 met een 160 pk Goebel motor.
Proefvlieger Richard Schulz vond dat de V.28 uitstekend vloog.
Een Duitse D-VIII.
De LVA vloog met geïnterneerde D-VIII’s
Hier de 309/18
Op de roemruchte smokkeltreinen werden ook 20 D-VIII jagers naar Nederland gesmokkeld.
Some flew with the LVA, but they never had LVA key figures. However, the orange LVA bulbs (cockades).
Ook de Verenigde Staten kochten in Amsterdam enkele D-VIII’s.
Nog een geïnterneerde D-VIII met de oranje LVA-bollen.
An American D-VIII
The V.29 with the 185 hp BMW engine.
The V.30 (bottom) and the F-II (top).
De V.30 is een parasoldekker-zweefvliegtuig.
In 1921 werd de V.30 tentoongesteld op de Parijse “Luchtvaart Salon”, maar dan als een gewoon zweefvliegtuig.
The French became furious when they discovered the old German license plates (crosses) under the new paint.
The V.33 with German license plates.
Dit vliegtuig is in 1918 naar Nederland gekomen en heeft tot 1922 gediend als privévliegtuig van Anthony Fokker.
De V.34, een voorloper van de C-I verkenner.
On the photo the V.35 with Ernst Udet, on the way from Berlin to the Fokker factories in Schwerin.
From V.36.
De Fokker V.37.
The V.38 or the CI.
Shown here with the orange spheres of the LVA, with which he never flew.
The V-XXXIX also came to the Netherlands with the illustrious 'smuggling trains'. However, it was not built in series.
Fokker used the V-XXXIX as a private jet for a long time.
The wing lettering of this V.45 is “D-57” (Germany). Later this would become the H-NABD of KLM.